Dichtbij

Ik leek even heel dichtbij herstel te zijn met de stamcel behandeling en ik heb zeker stappen vooruit gemaakt maar nu moet ik opnieuw vechten voor mijn leven. Met het ongeluk knokte ik mezelf uit coma en overleefde ik dit, de ziekte van Lyme sloop als een moordenaar door mijn lijf en maakte veel schade en dan nu vecht ik om deze 'levensreddende' operatie te kunnen realiseren in Barcelona.
Soms vraag ik mij af, kan ik dit aan, maar ik ben zo dichtbij, zoveel puzzelstukjes zijn al gelegd, dat ik weet dat dit ook mogelijk is.

Oef wat voel ik mij afgelopen weken onrustig, misselijkheid hele dagen, veel pijn, en slaap ik slecht  maar waarom zo anders en nog heftiger dan anders vroeg ik mezelf af?
Ja de crowdfunding is oprecht heel heftig, dit vergt alles van je vooral als het niet heel erg op gang komt, maar ook voelde ik dat dit niet de enige reden was.
Het filmpje voor de crowdfunding maken was pittig om te doen omdat ik ineens de pijn zo voelde, en besefte waar ik door heen ben gegaan afgelopen jaren.
De pijn in mijn hart die nog er zit kwam nu heel dichtbij.

Vechten om een hele risicovolle operatie te ondergaan maar die mijn leven zo erg kan verbeteren.
Deze keuze was zo moeilijk om te maken, of altijd deze helse pijn houden of een risicovolle operatie ondergaan die mijn leven kan redden en mijn situatie niet gevaarlijker wordt maar die ook andere complicaties kan geven.
De neuroloog in Nederland maakt het nog iets moeilijker door te zeggen dat ze er totaal niet achter staat en dat ze denkt dat ik er slechter uitkom. Heel bemoedigend is dit niet.  Even kwam die onzekerheid terug maar meteen ook de kracht omdat ze hier ook niets aan mijn situatie doen en dit ook geen leven is. Dus ik wil alles riskeren om van deze helse pijn af te komen om te mogen leven samen met Dennis, om samen dromen te verwezenlijken.

Soms voelt het lastig om echt bij de kern te komen wat je voelt, bij mij heeft het dit keer ook een paar weken geduurd. Misschien herken je dit, je loopt op je tandvlees maar toch ga je door.
Ik ben soms een ster in het wegstoppen en weg lopen van mijn emoties en mijn gevoel, ik dwaal af,  wordt onrustig, ontwijk dingen die goed voor me zijn zoals yoga nidra, meditatie, stretch oefeningen, aanbiddingsxuziek luisteren,  om maar niet te hoeven voelen.  Ik stap weer in mijn overlevingsmodus bootje.

Dus daarom ging ik voor de eerste keer naar emotieve begeleiding omdat lichaam en brein 1 zijn wilde ik hiermee starten. Ik wil blijven verwerken en blijven ontwikkelen in mijn processen.
Ik had een kennismaking gesprek maar door mijn verhaal op te schrijven van alle jaren heeft veel bij los gemaakt. Tijdens het gesprek voelde ik de misselijkheid opborrelen. Maar ik wilde niet voelen, duwde het weg en baalde ervan in plaats van naar mijn gevoel te gaan, om naar mijn lichaam te gaan, dat voelde te dichtbij en voor mij een reden om het weg te duwen. Maar het komt altijd terug op je pad dus ik ben het aangegaan door mijn emoties er te laten zijn en aan te kijken.

Ook dat ik bij dokter Gilete was in Barcelona en hij echt luisterde naar mijn verhaal en openstond om mij te gaan helpen heeft impact op mij gehad. Het besef dat een arts mij niet weg stuurt met de gedachte het zit tussen je oren maakte zoveel los in mij. Tranen in de weken die volgden door al het ongeloof, kwetsende woorden die ik had weg gestopt kwamen er in rollercoaster uit, daardoor wist ik niet meer wat ik voelde. Ik voelde mij leeg, eenzaam, machteloos tegelijkertijd eindelijk gehoord en dankbaar met de mensen die op mijn pad zijn gekomen.

Mijn yoga docent is enorm begaand en helpt mij waar kan, dit voelt zo warm aan.

Ik had ondertussen nog een interview met de krant wat ook mijn verhaal terug haalde en heel intensief was.

Het leven om je heen gaat door en dat gun ik iedereen maar voor mij is dit soms zo moeilijk, ik wil zo graag samen met Dennis een toekomst opbouwen en dat is mijn hou vast en ik weet dat we dichtbij zijn.

Ik kwam ook bij een gnataloog terecht in Tegelen, bij mevrouw Bot en echt ze is echt top. Ik kan wel huilen als ik dit schrijf, omdat ik echt na zoveel ongeloof, harde woorden, tig keer naar huis gestuurd te worden eigenlijk zo klaar ben met Nederland. Maar deze vrouw is echt oprecht en wilt mij waar kan helpen. Dit waardeer ik heel erg maar ook kwam het gevoel terug van hoe mijn vertrouwen is beschadigd en vroeg ik mij af waarom heb ik haar niet eerder ontmoet. Maar ook geloof ik dat de mensen op je pad komen op het juiste moment.

De crowdfunding, het filmpje maken, het interview, dokter Gilete, intake therapie, mevrouw Bot, mijn verhaal vertellen uit zich in volledig beroerd voelen en niet bij mezelf durven komen.
Ik besefte afgelopen dagen echt dat ik eigenlijk een ‘trauma’ heb opgelopen afgelopen jaren.
Dit klinkt misschien heftig maar het is echt zo, ik heb zo moeten overleven, mezelf moeten verdedigen, zoveel behandelingen moeten ondergaan, dit heeft meer impact op mij gehad dan dat ik eerst dacht.

Ik zag mezelf terug op de beelden, hoorde mezelf praten en ik voelde de pijn in mijn botten snijden, mijn hart die huilt. Oef dit kwam binnen en heel dichtbij.
Ik ben zo onzeker geworden, voel de klappen soms nog zo in mijn gezicht door de heftige woorden van de artsen of mensen om mij heen.
Jezelf willen uitdrukken maar voelen dat er niet naar je geluisterd wordt.
Behandelingen met vaak teleurstellingen als ze niet aansloegen.
Dit heeft mij gevormd, ik merk dat ik moeite heb om mensen te vertrouwen, om mijn gevoelens te uiten, te laten zien hoe ik mij echt voel. Ik heb mezelf aangeleerd om sterk te blijven voor de buitenwereld. Dit is zeker mijn kracht maar nu was het tijd om dit trauma die boven is gekomen te verwerken en met positieve mind verder te gaan, te mogen vertrouwen dat de juiste mensen op mijn pad komen. Om te ervaren dat even weglopen van iets wat dichtbij komt niet erg is als je maar weer terug komt in je proces met liefde naar jezelf toe.

Ik denk dat ik er klaar voor ben om weer een stukje dichter bij mijn hart te komen, een laagje weer af te pellen om bij mijn innerlijk ik te komen. Om mezelf te vullen met liefde en vertrouwen.

Ik hoop dat ik jullie kan inspireren dat je waardevol bent, dat je in welke situatie je ook zit jou hart vaak spreekt tegen je. Dat je jezelf mag vullen met positieve affirmaties elke dag en met liefde. Liefde naar jezelf toe brengt je tot het allermooiste wat je kunt hebben.
Dat je krachtig bent in wie jij bent, iedereen is uniek, iedereen is waardevol, en door dichtbij jezelf te blijven ben je zo mooi!